Peru, het land van avontuur - Machu Picchu jungle hike

Hola! Het mag allemaal even duren maar ik ben weer in een internetcafe en dus tijd voor de blog van ons 4daagse avontuur naar de Machu Picchu

Op dag 1 werden we sochtends vroeg om 05:30 uur opgehaald door ons busje. De avond ervoor hadden we onze gids leren kennen en ik had me twijfels een beetje bij hem. Ik ergerde me namelijk enorm aan zijn engels en hij snapte helemaal niks wat ik vroeg. Ik hoor je denken, dat kan natuurlijk ook aan mij liggen ;) Die ochtend verdwenen mijn twijfels. Hebert bleek echt een super enthousiaste en aardige gids te zijn. Oh, en zijn engels was beter dan menig Peruaan!!! Nadat we iedereen hadden opgehaald zijn we doorgecrossed naar een hoogte van ongeveer 4300 meter. Hier deden we een aantal uur over, dus hadden we mooi tijd om onze groep te leren kennen in de bus. Simon en Nina uit Nederland, kei gezellig! Murat uit Turkije en nog 4 Argentijnse dames. De sfeer was goed dus dat is een fijn begin!

Op 4300 meter stopte we. Tijd om te gaan mountainbiken! Veel mensen die we tegen kwamen zeiden dat het nogal regent tijdens het biken, maar het mieserde maar een klein beetje. Wauw, hebben we dan echt zoveel geluk? Top! Ik helemaal blij. Ben niet zo´n regenfan.... (wie wel...) Onze fantastische outfits aan, helm op en heng heng gaan met die banaan! Oke... van die mieser was iets te vroeg gejuicht. Binnen 5 minuten was ik zeiknat. Zo erg, dat ik de regen in me schoenen voelde lopen. En KOUD! Oioioi... ff mijn mindset anders. Toen ik me bedacht dat ik gewoon een berg aan het afcrossen was in Peru interesseerde me het niets meer. Is toch anders dan met je regenbroekie aan naar Zeist (zoals in nederland). Ik geef voorkeur aan deze fietsrit! Het meest vette was dat de weg watervallen passeerde... dus water stroomde daar over de weg. Hebert, onze gids, zei dat we daar rustig aan moesten doen omdat er stenen in konden liggen. Dit nieuws had ik even niet meegekregen omdat ik een lekke band had en van fiets moest wisselen. Het mooie was dat ik dus in me eentje die berg af ging voor 10 minuten... niemand om me heen! Heerlijk gevoel! Toen ik weer bij de groep was ben ik als een malle gaan sjezen! Heng heng zo die watervallen door. Super vet! Ik vroeg me al af waarom iedereen aan het afremmen was... maar ach, misschien waren ze bang? Veiligheid dus. Maaaaar ik leef nog! En geen steen gezien! Toen we wat lager zaten kwamen er prachtige vlinders voorbij. Oh wauwww wel 1000 en ik overdrijf niet! BAM een voor een vlogen ze tegen me aan. Dag vlinder, mors dood. Dat gebeurde ook met die andere 995 vlinders die ik tegen kwam. Lang leven hadden ze daar niet!

Na een paar uur biken kwamen we aan op onze lunchplek. Natte kleren maar aangehouden, in de tas drogen ze sowieso niet. En gelukkig was het daar wat warmer! Na de lunch was het tijd om nog 1,5 uur te hiken, de jungle in! Ach, wij hebben die Colca Canyon gedaan, dit wordt appeltje eitje! Juist... 10 stappen stijl omhoog en ik was alweer buiten adem. Oke, soms vergeet ik dat we gemiddeld op een hoogte van 3000 meter zitten. Goed. Opgeven of achterop lopen is voor mij nooit een optie, dus dan maar hijgen en doorgaan! Het was wel een prachtige tocht. En Hebert stopte regelmatig om wat te vertellen over de natuur en de dieren die er zitten. Voordat we bij ons hostel aankwamen zijn we nog even gestopt bij roepnaam mister Al Fredo. Een of ander beest wat daar veel blijkt te zitten, maar waarvan ik de naam nooit echt heb geweten. Super goed verhaal he?! Juist, voor de mensen die nieuwsgierig zijn, ik laat jullie wel een foto zien als ik in NL ben ;) Dat beest en ik waren 2 handen op 1 buik. Lekker zacht, stonk wel enorm.. maar ach, dat zal ik ook doen na 4 dagen jungle! Ook daar mochten we a la carnaval wat locale kleding aan! Nou... daar zit ik echt op te wachten! Top! Hoeveel mensen hebben dit voor mij al aangehad? Nou, alles voor de foto, toch maar gedaan! Resultaat staat op instagram :) Na een uur zijn we verder gewandeld naar ons hostel. Midden in de jungle. Bizar... geen andere huizen, geen wegen.. Hebert vertelde ons ook dat als er nu wat gebeurd, lichamelijk, we wel een soort van de pineut zijn. Nou, ik heb me allergie-aanval al gehad, dus dat zal wel loslopen. Vanaf vandaag hebben we ook een nieuwe kamergenoot, genaamd Murat. Toch apart in het begin. 3 meiden met een wildvreemde vent op de kamer. Maar Murat was erg netjes! Dus extra punten! savonds met de groep spelletjes gedaan om elkaar te leren kennen. Kennen jullie het spel: ik ga op vakantie en ik neem mee? Nou dat spel dus, alleen dan met namen en lievelingsdieren. Ik stel u voor aan Kirsten de olifant, Misja de Leeuw en Renee de Tijger. Op tijd naar bed want de volgende dag stond een 7 uur durende hike door de jungle op ons te wachten.

Op dag 2 regende het pijpenstelen. Fuck, daar heb ik echt geen zin in. Gelukkig had ik nu WEL me poncho bij me.. het is een wonder. Inpakken en gaaaaan. Wauw, het is hier wel echt prachtig. Zo groen hier, en heel veel papagaaien ook! De hike ging erg goed al waren de dutchies weer unstoppable. We moesten elke keer wachten op de Argentijnse meiden. Opzich niet erg, maar het is toch lekker om door te lopen. Hebert vertelde dat van alle nationaliteiten die hij de afgelopen jaren heeft meegemaakt in zijn groep, de Nederlanders de beste hikers zijn. Say what???? Duh, wij voelen ons wel superieur op zijn tijd, maar HOE dan? We hebben misschien 1 heuvel in het zuiden des lands. Bergen nergens te vinden. Maar toch de beste hikers?? En dat op een hoogte van 3000 meter? Ikke niet snappen. We hebben de logica nog niet gevonden overigens. Weet wel dat wij nooit zeuren, niet opgeven en gewoon doorgaan. Misschien speelt dat een rol? Degene die mij het antwoord kan geven, let me know! Na een aantal uur hiken hadden we een fantastische lunch. Daar droom ik nog iedere nacht van. Quinoa soep, kipsalade, guacemole, en dan ook nog een hoofdgerecht. Blij dat we een uur hadden om uit te buiken! Daarna door hiken naar een kabelbakje boven de rivier. Klinkt wel avontuurlijk! Tot we dat bakje zagen... uhmm... vrij gammel, en met 2 personen 200 meter boven de rivier? Aber naturlich, dat doen we even! Eigenlijk was het alleen heel mooi, niet eens spannend. Even Japans gedaan en 20 selfies gemaakt met zn 2en!  Aan de overkant stonden ze met koud bier. Hoe slim is dat!!! Tuurlijk lusten wij wel een koud biertje na zo´n dag hiken! Na ons bakjesavontuur was het nog een half uurtje naar de hot springs. En wauw... wat zag dat er prachtig uit! Thermenbaden midden in de natuur. Deze overtreft die van Banos en de Colca Canyon. Daar was het weer klein Peru, aangezien we iedereen tegen kwamen van de afgelopen week. De 3 belgen, 2 amerikanen, 2 zweden en Alan de ier. Socializen ten top zeg ik dan maar! Moe maar voldaan na 1,5 uur hot springs zijn we in het busje naar Santa Teresa gereden. Een heel schattig klein dorpje met 1 discotheek. Yeah! Wij lusten wel weer een pisco sour, bier of iets met alcohol! Dus eten en daarna hop hop chop chop naar de Redstone. En ja hoor, wederom hing iedereen daar! Tot 24u flink happy hour meegepakt, ja was een top avond! Toen Misja en Kirsten terug wilde naar het hostel was ik er eigenlijk nog niet klaar voor! maar aangezien de wekker om 06:30 uur weer zou gaan, heb ik er goed aan gedaan om ook me bedje op te zoeken. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze toch? Denk dat ik me wijsheid begin te voelen!

Op dag 3 hebben we eerst in de ochtend gechilled. Dit omdat de rest van onze groep, op Murat na, ging ziplinen. Dit hebben wij al gedaan in Banos, dus dat vonden we zonden van het geld. Dan maar Jugos (sapjes) drinken en wat meer vocht in de vorm van water toedienen aan het lichaam. Na 3 uur chillen VAMOS naar National Park Machu Picchu. Dit stuk met de bus. Vanaf daar weer 4 uur wandelen. Dit pad was 4 uur lang langs de treinrails. Ook hier weer een sociale ontmoetingsroute. Omdat we 4 uur lang de rails moesten volgen mochten we allemaal op eigen tempo. Dus Misja, Kirsten, Murat, Nina, Simon en ik het tempo erin. Lunchen en hop weer door! Deze natuur, deze weg die we hebben afgelegd is onbeschrijfelijk. Zelfs de fotos kunnen niet weergeven hoe prachtig het daar is. Een geluksmoment ten top. En beseffen dat je WiFi totaal niet mist. Grappig eigenlijk! Back to basic ligt me wel. Eind van de middag kwamen we aan in Aguas Calientes. Een dorpje aan de voet van de Machu Picchu. Raar maar waar, hier zijn we weer terug in de bewone wereld. Wifi, tv, souvenierdingen etc etc. Aan de ene kant heel fijn om je thuisfront te laten weten hoe prachtig het is, maar aan de andere kant ook wel weer jammer. Maar toch, ook ik ben ingelogd op Wifi. Ineens dat besef... ik wil helemaal niet terug naar Nederland. Ik blijf hier, alles kan me gestolen worden... dat backpackersleven voelt te goed. Heb leuke mensen om me heen, voel me fijn, lekker weertje. Keep on dreaming Renee. Dat heaven-gevoel is niet voor eeuwig. En ik moet zeggen.. het thuisfront spreken doet je beseffen dat het thuis ook wel heel erg fijn is! Daarnaast kreeg ik een mail dat me hypotheek rond is. Wow... wat een extreme gevoelens ineens! Alle uiterste bij elkaar gewoon. Wat heb ik het eigenlijk getroffen! savonds hapje gaan eten met de groep en op tijd gaan slapen want om 03:45 uur gaat de wekker. Kirsten en ik gaan de Machu Picchu beklimmen!

Oef wat is dat vroeg die wekker... Maar het besef dat ik de Machu Picchu ga beklimmen en zien maakt me meteen wakker. Stoot adrenaline door me heen! En ook wat spanning.. gezonde spanning. Vandaag moeten we 50 minuten stijl omhoog hiken voordat we bij de ingang van de Machu Picchu zijn. Om half 5 stonden we bij de poort. Daar klein crackertje en sapje gedronken dat in me tas zat. Om 5u gaat de poort open. Kirsten en ik stonden vooraan de poort! Ai... en zo´n 200 backpackers achter ons in de rij. Nou kan Kirsten als een malle die berg op lopen, weet ik van de Colca Canyon. Dus ben benieuwd hoe het met mijn conditie zit. De eerste 15 minuten waren het zwaarst. Nina en ik hadden besloten samen te lopen, Kirsten en Simon voorsprong gegeven. En wauw... hard werken maar je ziet de zon opkomen tussen de bergen. Prachtige fotos gemaakt. Bijna boven worden we nog even half sprintend door Murat en Alan ingehaald. Ach.. zullen het wel gewend zijn thuis ;) 55 minuten vanaf het start punt. BOVEN! Oh my, wat geeft dat stijl omhoog klimmen toch een fijn gevoel! Daar gewacht op de rest van onze groep en van tot 8u hebben we een rondleiding gekregen van Hebert. Hebert alias Ever 4-ever. Daar moesten we afscheid van hem nemen. Voor hem was het al tijd om weer terug te gaan naar Cusco. Wij kregen nog de hele dag om daar rond te hangen. En dat hebben we gedaan! Wederom de Japanner uitgehangen. Lamas gevoerd met bananen, en heerlijk in het gras gechilled. Perongeluk even in slaap gevallen met als gevolg dat mijn bergsokken erg goed te zien zijn... zonder dat ik ze aan heb, zie je het al voor je? Charming as hell! Tussendoor nog even onze zelf meegebrachte lunch genuttigd. Broodje tonijn met avocado. Mjammieee. Na de lunch is Kirsten nog naar de Zonnetempel gelopen, ik zelf nog even rondgelopen op de Machu Picchu en rond half 2 zijn we terug gereden naar Aguas Calientes.

Moe maar voldaan een biertje gedronken, klein hapje gegeten en met de backpackerstrein terug naar Cusco.

Ik kan niet goed beschrijven wat zo´n 4-daagse tocht met je doet. Wat back to basic met je doet. Ik ben alleen heel blij dat ik het heb gedaan en heb meegemaakt. Deze stond hoog bovenaan mijn bucketlist. Er mag een trotse streep doorheen :)