Sumatra: Van Jungle Book naar Cast Away

Wauw, we hebben heel wat te vertellen in deze avontuurlijke, tevens laatste blog! Wat zijn die 9 weken snel gegaan.. maar toch ook weer niet. Puur door de vele afwisselingen denk ik! We hebben zo ontzettend veel gezien en beleefd!

Omdat samen schrijven de vorige keer zo goed is bevallen doen we dit deze keer weer!

(Jelmer)
Van Bali naar Sumatra, een wereld van verschil. Geland op het vliegveld van Medan stond onze chauffeur al klaar om ons naar het noorden van Sumatra te brengen, Bukit Lawang. Vroeger zou dit een weg midden door de jungle zijn geweest maar nu helaas urenlang gereden door de palmolie industrie.. een triest aangezicht.

Na een lange hobbelige rit aangekomen bij ons prachtige verblijf aan de rivier en het randje van de echte jungle!! Prachtige plek en prima verblijf, dachten wij... Rond 21.00 begon de plaatselijke muziekband te spelen waarbij er geen enkel bandlid in staat was om er wat moois van te maken. En dit ging nog door tot 02.30. 

Volgende ochtend chagrijnig wakker geworden maar we hadden zin in vandaag want we gingen op jungle trek! Twee dagen in de rimboe samen met Ronald en Lisa die dit al hadden geregeld.  
Dit waren weer twee dagen om nooit te vergeten. Zoveel bijzondere dieren en mooie plekken gezien met als hoogtepunt de orangutans! Het is echt indrukwekkend om deze dieren in het wild te zien. Mooiste moment was wel dat er een orangutan naar Renee kwam en mee wilde nemen. Na wat onderhandelen Renee voor een prima prijs teruggekregen, een ananas en mandarijn.

Na een lange klimtocht aangekomen bij onze slaapplek, een knus open hutje aan de rivier omringt door aapjes, varanen en uiteraard de nodige muggen. Ik ben inmiddels blij dat ik mijn lichaamshaar heb, daar is geen beginnen aan voor de muggen. Helaas ten koste van Renee die zich heeft moeten onderdompelen in deet. 
Na weer een fantastische maaltijd van onze gids heerlijk geslapen en gedroomd over een baby orangutan die ik in de backpack mee zou nemen naar Nederland. 

De volgende dag een kleine wandeling naar een watervalletje en een angstige oversteek door de rivier. Hoewel het water honderd meter verderop vrij rustig was vond de gids het nodig om het spannend te houden en moesten we door de wilde stroming lopen. Gelukt, spannend was het wel!

De terugweg naar de bewoonde wereld was een stuk minder inspannend, namelijk raften in aan elkaar geknoopte opblaasbanden, heel gaaf!! Uitgeput maar zeer voldaan, wat een ervaring weer. Bedankt Ronald en Lisa voor het regelen van deze jungletrek en voor de gezelligheid!

(Renee)
Op naar het volgende avontuur! Dit keer met een privé chauffeur genaamd Aries. Deze super tip kregen we van Nikki en Erwin, die een aantal jaar geleden ook Sumatra hebben doorgetrokken met Aries! Echt top! Sowieso wel fijn om na die weken backpacken, even wat makkelijk reizend af te sluiten!

Op 7 december (de tijd vliegt) vertrekken we richting Berastagi. Dit stadje ligt nog in Noord-Sumatra, al is Noord Sumatra bijna net zo groot als heel Maleisië :o echt een bizar groot eiland. We waren heel erg benieuwd wat we de komende 6 dagen allemaal gingen zien en toen we aankwamen in Berastagi zonk de moed ons wel iets in de schoenen. Een rommelig stadje met veel verkeer, geen restaurants (op 1 na) en een tikkeltje crappy hotel. Oké, het bed was schoon en dat is voor mij het belangrijkste na meerdere plekken met familie bedbug en dus weer veranderen van accommodatie. Dat de douche smerig en schimmelachtig is, dat is dan maar zo, douchen doen we wel weer ergens anders!

Tijdens onze rit werden we wat ongerust. Jantsje (de moeder van Jelmer) had gesmst en Michelle (zusje lief) had 2x gebeld. Er zal toch niets aan de hand zijn? Toen belde Michelle nog een keer en toen ik opnam hoorde ik dat er een zware aardbeving in provincie Ache (Adjeh) was geweest. Het stadje Bande Ache, in het topje van het noorden, was daarbij het zwaarst getroffen. WoW, dat wisten we niet. Onze eerste planning was zelfs om na Bukit Lawang verder naar het noorden te reizen maar we zijn zo ontzettend blij dat we dit niet hebben gedaan.
Even het internet van mijn Indonesische simkaartje aangezet om iedereen die appte uit ongerustheid even te vertellen dat wij in iedergeval veilig waren!

Terug naar Berastagi! Na wat rondgelopen te hebben en bij dat ene restaurantje een mie/nasi-goreng te hebben gegeten zijn we in bed Jungle Book (de jungle heeft ons geïnspireerd) gaan kijken via YouTube en erg vroeg gaan slapen. De wekker stond op 04:30 uur met een reden.

04:30 uur... wat een tijdstip! En dat terwijl ik na het werken van mijn laatste dienst heel hard heb geroepen dat ik nooooit meer een wekker zou zetten vroeger dan 06:00 uur. Nou, tadaaa mislukt! Al was dit een hele goeie reden. Deze dag stond vulkaan Sibayak beklimmen op de planning! De reden dat we zo vroeg op moesten was omdat we dan op tijd boven zouden zijn, vóór de zonsopkomst. Een rare gewaarwording om te klimmen zonder dat je ziet waar je precies loopt. Het enige wat je ziet is de lichtstraal van de zaklamp, maar daar houdt t dan ook mee op. Stiekem wordt het iets lichter en onze ogen wennen al snel aan de hoeveelheid donker om ons heen. Wat een ongerept stuk Sumatra zeg! Een enorme krater met een klein meertje.. en vervolgens een zware zwavel lucht. Voor degene die niet weten welke geur ze hierbij voor moeten stellen..pure rotte eieren lucht! Nomnomnom is dat even genieten, not! Langzaam aan bereiken we de top en in de verte zien we de zon verschijnen. Helaas zit deze iets verscholen achter wolken, maar dat geeft niet, want het wordt licht en voor het eerst zien we het gigantische uitzicht en het dal waarvan we vandaan kwamen. Na even samen genoten te hebben van het prachtige uitzicht zijn we rustig terug gelopen. Eenmaal terug werd onze weg vervolgd naar de hotsprings om even lekker die spieren te ontspannen. Bikini taferelen waren er niet bij in dit strenge moslim gebied. Dus met mijn eigen burkini (hemdje) het water in gesprongen. Heeerlijk!

Nu naar Lake Toba, het grootste kratermeer van de wereld. Impressive! Onze accommodatie lag op het eilandje Samosir en na een auto en bootrit kwamen we daar eind van de middag aan. Wohhh een super idyllisch huisje pal aan t water. Adelaars die over ons terrasje heen vliegen, een uitzicht waar je U tegen zegt en last but not least: EEN WARME DOUCHE! Oh my wat heb ik die gemist. De laatste was in Sanur op Bali :|  de laatste keer haren wassen ook dus je kan je een indruk maken van mijn prachtige, droge kroezende dos op Mn hoofd. Sterker nog, de shampoo die ik erin stopte verdween gewoon IN Mn haren. Denk dat ik wel 20min ben bezig geweest. Wat ook erg fijn is aan backpacken is dat je na ruim 6 weken precies weet wat je moet gebruiken tegen muggen (bedbugs, kakkerlakken etc) in de kamer. Namelijk een mega grote gigantisch stinkende spray waarvan wij zelfs high worden, laat staan die beesten. Enfin, in ons prachtige verblijfje zaten 1000 steekvliegjes en wat muggen tot ik als bestrijdingsmiddelenmevrouw aan de slag ging en er een vliegen/muggenmassagraf creëerde. HAH! Dikke doi doi! Na 2 nachten, een kleine sightseeing en wat souvenirtjes shoppen werd onze rit vervolgd naar het westen van Sumatra, daar zullen we eindigen aan de kust. Maar zoals ik al zei, Noord Sumatra is al erg groot, laat staan wat West in petto heeft. 2 dagen van 10 uur reizen... pitstop voor overnachting in Padang Sidempuan waar we tot op de dag van vandaag niet over willen praten zo vreselijk was dat hotel. De 2e dag eindigde onze 10 uur rijden in Bukittinggi. Hmm.. dit is eigenlijk een heel leuk stadje! En omdat wij vonden dat we extreme luxe hadden verdiend boekte we een kamer 2x duurder dan ons budget. Met een bed waar ik Jelmer geheid in kwijt ging raken! Wisten wij veel dat ons grootste avontuur hier zou liggen. Dit verhaal kent 2 kanten, ik begin, zoals ik Jelmer heb beloofd, met zijn kant van het verhaal;

Er was een mega grote tijger de stad in geslopen... iedereen was erg bang en verstopte zichzelf. Omdat tijgers mijn lievelingsdieren zijn, wilde ik hem juist wel even zien. Op dat moment sprint de tijger naar mij toe! Jelmer zag dit gebeuren en wilde mij redden door tussen mij en de tijger te springen. Waaaghhh. Op dat moment is het een hele worsteling waarbij Jelmer zijn knie bezeerd maar hij wint het van de tijger! Savonds in bed smeer ik zijn knie met tijgerbalsem in en vallen we heerlijk in slaap.

Goed, nu mijn kant van het verhaal;

Het was iets na 18:00 uur en we zaten lekker in de lobby aan onze verdiende Bintang toen Jelmer naar de wc moest. Het regende echt zo hard buiten dus we hadden besloten pas te gaan eten als het droog was. Ik neem een slokje en... auw! Hoor ik achter mij. Jelmer was met zijn slippers uitgegleden op de trap en kon zn been bijna niet bewegen. Het trok wel iets weg met de tijd gelukkig. Maar toen ik lekker lag te slapen, maakte hij mij wakker. 'Liefje, ik kan mijn been niet meer bewegen' . Ohh god. Ik kan soms zoo bezorgd zijn om de mensen waarvan ik hou, laat staan hoe bezorgd ik dan kan zijn om Jelmer. Gelukkig zag het er niet dik of blauw uit en na wat balsem erop gesmeerd te hebben en een dosis pijnstillers toe te dienen heeft ook hij gelukkig nog wat uurtjes kunnen slapen. Wel de 2 dagen daarna amper kunnen lopen :( Als een echte gentle woman heb ik natuurlijk wel zijn backpack gedragen.

Onze reis wordt vervolgd naar de Harau vallei. Een plekje midden op het platteland tussen de bergen , watervallen en rijstvelden. Dit plekje brengt bij ons beide een enorme glimlach op het gezicht en een mega gelukzalig gevoel. Ze hadden zelfs koude Bintang om deze avond perfect te maken. Want dat was het echt. 2 nachten wederom op deze plek! En na de eerste nacht 10 uur te hebben geslapen, te hebben ontbeten met een van de lekkerste bananapancakes bracht Aries ons naar meerdere watervallen waar we konden zwemmen. Wauw, iedereen die naar Sumatra gaat kan deze plek gewoon niet overslaan! Sowieso is West Sumatra het mooiste stukje natuur van Indonesië wat we hebben gezien! Zo groen, zo ongelofelijk mooi is alles!
Beetje lezen, relaxen, kletsen en mega zen worden hier. Smiddags zijn we nog even gaan kijken naar een locale sport. Namelijk, je koe zo snel mogelijk door een rijstveld (zonder rijstplantjes) laten rennen en jijzelf erachteraan. Zie je t voor je? Een wilde koe aan een soort tuigje met een local erachteraan? Het klinkt zielig maar wij vonden het meevallen. Op de terugweg een van mijn laatste kokosnoten gescoord :( zucht.. die ga ik missen!

De weg gaat verder, en we hebben besloten Aries nog 2 dagen extra te houden zodat hij ons ook naar de kust kan brengen. Met nog 1 tussenstop; Lake Maninjau. Wederom een prachtig uitzicht vanaf ons terras aan het water. Ik enthousiast met Mn insectenspray aan de slag en daarna biertjes en facetimen! Super leuk! Lot & Corien (vanuit Colombia) hadden we al 2x eerder proberen te facetimen maar de verbinding was elke keer een beetje bagger. Nu was ie top! Dames net aan de koffie terwijl wij proosten met ons biertje! Arjan & Saskia, Henk aka Hunk en mijn vader ook gesproken.. dat geeft toch wel weer flinke kriebels naar thuis. Langzaam komt het verlangen van zelf koken, ons eigen bedje, een heerlijke douche en samen netflixen op de bank. Maar op nr 1 toch wel de borrels op het balkon (al zal dat nu in de keuken zijn gezien de kou bij jullie...) nu nog even vol genieten hier van ons laatste weekje Sumatra! 

Goed,  ik vertelde dus over de insectenspray. Die heeft zn werk gedaan! Los van het vliegen en muggen massagraf 2.0 wat ik had gecreëerd lagen er nu ook 6(!!!) kakkerlakken te creperen. Oh hell, weer een verlang moment naar huis. Die kakkerlakken komen Mn strot uit! Maargoed, het bed was wederom schoon dus de groeten met die dooie kakkerlakken. Na de grond massaal in te hebben gesprayd werden we uitgerust wakker om 06:00 uur. Dus... nouja, dan maar een koffietje en wachten op ontbijt.

Vandaag zullen we aankomen op onze laatste plek op Sumatra. Een tropisch afgelegen semi-eilandje aan de westkust, vlakbij Padang.

En afgelegen was het! Na afscheid genomen te hebben van Aries zijn we op de boot gestapt om 50minuten later op een verlaten strandje aan te komen. Het strand was omringt door jungle. Geen auto, paard, wat dan ook, kan daar komen. 2 kleine hutjes en een hut met terras waar de keuken zich bevond. Geen telefoonbereik ook. Heerlijk! We twijfelde geen seconde of we ons hier zouden vermaken. 

Ons hutje had een eigen douche en wc. Een groot 2 persoonsbed met klamboe en een schattig terrasje. Al gelijk werd er gepraat in termen van Expeditie Robinson, waar wij ook hier in Indonesië, trouwe fans van zijn! De Croaat die hier ook zat, hebben we na een dag weggestemd. Iedere dag toch weer spannend wie er naar Afvallerseiland zou komen! Heerlijk gezwommen, biertjes gedronken, kaartspelletjes gedaan en heel veel gelezen! Potverdorie, we zouden haast een burgerlijk stel zijn! Jelmer was overdag druk met dammen bouwen terwijl ik schelpen aan het zoeken was voor mijn verzameling.

Omdat de dag vaak tussen 07-08 uur start en 13 uur later eindigt moet er toch wat meer bedacht worden dan al het bovenstaande en omdat ze hier niet weten hoe je dingen schoon houdt heb ik er een kopje 'huishouden' gepropt in onze overvolle agenda. Beetje vegen, met handwasmiddel de badkamer schoon maken, nu zijn we echt ouderwets burgerlijk! 

Het gevoel van naar huis moeten is mijlenver voor ons, zo lijkt het. 
Op de laatste dag komt het weer terug. Het verlangen naar thuis. Nog 2 nachtjes slapen en we stappen in het vliegtuig... zo onwerkelijk.
We kijken elkaar die laatste dag nog even aan terwijl we dobberen in de zee en beseffen dat we over een week Kerst aan het vieren zijn. Wat een contrast!

(Jelmer)
Een bootje, auto en vliegtuig verder en we zijn in Kuala Lumpur. Hoewel we al wisten dat we een veel te luxe hotel hadden geboekt was het bij binnenkomst toch even stil... dit is niet normaal!!! 

Dit is geen hotelkamer maar een compleet appartement, inclusief woonkamer, keuken, wasmachine, gigantische badkamer, heerlijk bed en ook erg handig, een studeerkamer. Maar dit was nog niet alles, de lift bracht ons naar de 51ste verdieping waar we een duik konden nemen in een infinity pool met uitzicht over Kuala Lumpur! Genietend van een dikke vette hamburger was dit de beste afsluiting die we konden bedenken van deze reis. 

Onze avonturen stoppen hier. Terug naar nieuwe avonturen in Nederland. Nogmaals super bedankt voor alle lieve complimentjes en reacties! Tot in Nederland!

Liefs van ons