Bolivia, het onderschatte land - Uyuni

Van Copacabana naar Uyuni. Eerst 4 uur in de bus naar La Paz daarna 12 uur. Nou... daar komt mijn bustrauma weer van omhoog. De bussen zijn hier niet zo luxe als in Peru. Daarnaast staat in alle boekjes en hoor je van ALLE backpackers dat die weg vanaf La Paz naar Uyuni zo ongelofelijk slecht is, dat je beter kan vliegen... Juist.. HELPPPPP

Nou kwam Alan toch met een puik plan. Hij had gehoord dat ze valium verkopen in la Paz. Mwhaha nooit gebruikt maar wil hier best een 1e keer van maken! Wij alle winkeltjes af, NIKS. Oh god... helemaal niks. Op hoop van zegen dan maar. In La Paz ook afscheid genomen van Louise, zij gaat de jungle in vanaf hier.

De eerste uren in de bus waren echt pinuts. Had iedereen hier hier nou over? Serieus, heb me nog nooit zo veilig gevoeld in een bus sinds al die weken. Vervolgens hield de verharde weg op... geen asvalt. Nou, weet je wat het gevolg was??? Door dat op en neer hobbelen van de bus viel ik als een blok in slaap. Hahaha ik minimaal 6 uur geslapen tijdens die 12 uur durende rit. Lachertje van de eeuw! Ik denk omdat we hier niet van die asociale afgronden hebben. Bolivia Bolivia... alleen maar voordelen!

Aangekomen in Uyuni bleek de rest wat minder goed geslapen te hebben. Oepsie. Nou, wij onze plannen voort gezet. Een 3 daagse trip naar Salar Uyuni. Enorme uitgestrekte zoutvlakten. De fotos heeft iedereen inmiddels denk ik wel gezien op Facebook of Instagram.

Eind ochtend begonnen we onze trip. In een landcruiser met zn 4en en nog een Zweeds stelletje erbij. De eerste stop was een of ander treinenkerkhof. Interessant, maar jep, ook weer heel toeristisch. Mag er natuurlijk niks van zeggen aangezien wij alle toeristische dingen meepakken,maar toch! Daarna reden we door naar de zoutvlaktes. Oh wauw... hoe kan dit bestaan? Hoe ontstaat dit? hoe dan? Als de zon begon te schijnen zag je prachtige weerspiegeling van de bergen en de wolken op het zout. Ik ben niet het type wat in de hemel geloofd. Maar mocht ie bestaan, ziet het er zo uit denk ik! Daar mega veel fotos gemaakt, al springend ook vooral. Met als gevolg dat mijn blauwe broek nu wit is. Ach, zie ik er in iedergeval een beetje reisachtig uit als ik door de douane kom in Nederland ;)

De natuur was echt prachtig! We hebben nog wat stops gemaakt voor fotos en rond 19u kwamen we aan in ons 1e hostel. Oh even blinde paniek hoor. De zon had op mijn telefoon geschenen en aangezien we hier nogal hoog zitten en de zon HEEL sterk is, had ie me hele batterij leeggetrokken. Daarnaast waren we met zn 4en en moesten we allemaal uiteraard die telefoon opladen. Nou, dat is best een uitdaging in een dorp zonder elektriciteit. WHAAAAT? Het bestaat nog! In de middle of nowhere. Top. 10BOB (boliviaans geld, 1 euro is 7,8 BOB) voor een warme douche. Nou, zoek het lekker uit. Dan maar geen douche! Na die Machu Picchu staat douchen sowieso niet hoog aan me lijstje. Het idee dat de laatste douche, de warme douche in Copacabana was is misschien wat vies, maar ach, who cares je bent een backpacker of je bent t niet! Om 19u ging de generator aan en konden we voor 2 uur dingen opladen en een lamp gebruiken. Toch wel fijn om bereikbaar te zijn. savonds hebben we naar alle sterren gekeken. Je zag zelfs de melkweg. Duizende sterren. Dat komt natuurlijk omdat er nergens elektriciteit is en dus alles donker is. Het was echt om stil van te worden. Biertje erbij en genieten. Wederom een geluksmomentje tijdens onze super trip.

Dag 2 hebben we wederom prachtige dingen gezien. Die natuur in Bolivia.. onbeschrijfelijk. Alles komt voorbij. Woestijnachtige taferelen, bergen met sneeuw al over the place. Flamingos, struisvogels, lamas en heel veel roofvogels. Savonds sliepen we wederom weer in de middle of nowhere alleen dan 10 graden kouder. Ik denk dat het 5 graden was daar ofzo. Koud dat ik het had. Miste me kruikje in Nederland wel even dat moment. Om ons maar warm te houden hebben we wedstrijdje crackers eten gedaan. Binnen 1 minuut 5 crackers naar binnen werken. Ohhhh dat lukt mij wel. 3 - 2 - 1 AF. Ik had ze welliswaar allemaal in me mond binnen 1 minuut, net als de rest. Maar ademen was er niet echt meer bij. Daar zaten we dan met zn 6en, slappenlach, half stikkend en kokhalsend. Top wedstrijd. Kregen we bij het eten ook nog een fles wijn, we hadden al biertjes. Ik vermaak me wel hier in die middle of nowhere. Je went er zo snel aan. Wederom geen WiFi, bereik of iets wat met telefoons te maken heeft. Best rustig aangezien ik wel echt een telefoonfanaat ben normaalgesproken.

De laatste dag hebben we prachtige lagunes bezocht. Ik zie nou trouwens dat ik echt 100x het woord prachtig gebruik. Mja... denk dat het hier ook gewoon prachtig is. Het stomme is dat de fotos geen gevoel kunnen meegeven. Jammer, want zo´n overweldigende natuur doet veel met me. Beetje jaloers ook dat wij echt een plat land hebben met zoveel regels en snel leeftempo. Hier gaat alles chill aan... haast kennen ze niet. Misschien huisje bouwen in Bolivia ;)

Eenmaal terug in Uyuni hebben we na ruim een week reizen afscheid genomen van Alan. Kirsten nemen we nog even mee op sleeptouw... (of andersom?) savonds de bus naar Potosi. Strakke planning maar ondanks dat ben ik uitgerust en kan ik de wereld aan.

Potosi - Sucre - Santa Cruz zal 1 blog worden. Tevens ook mijn laatste blog. De tijd vliegt en als ik nu onder in beeld 11 februari zie staan dan begint het een beetje te kriebelen. Over 5 dagen zit het erop. Onze droomtrip. Ook al mis ik een aantal mensen in NL zeker wel, wil ik nog even niet aan thuis denken. Over 5 dagen weer.

Thanks wederom voor alle leuke reacties!!! Ik spreek jullie in Santa Cruz!!