Bolivia, het onderschatte land - Potosi, Sucre, Santa Cruz

Blog:

Nou... Tijdens de eerste vlucht me verhaal getypt, nu in Sao Paulo uploaden! Ja... Vond t zelf ook een behoorlijke uitdaging maar ik heb de tijd!

Nadat we in Uyuni afscheid hadden genomen van Alan zijn we nog een stuk met z'n drieën doorgereisd. Het avontuur werd vervolgd naar Potosi.

Potosi is de hoogst gelegen stad van de wereld. Als ik me boekje mag geloven overigens! Daar gaan we dan maar vanuit ;)
In Potosi zie je duidelijk de Spaanse invloeden terug komen. Nou moet ik zeggen, die zie je sowieso meer in Bolivia dan in Peru. Geen idee waarom?!
De stad is overigens niet heel groot. Wat gaan we daar dan doen? Nou, ze hebben hier enorme mijnen! Mijnen die je van binnen kan bekijken. Kirsten kwam met het idee en aangezien t in ons schema past, doen!
'S avonds laat kwamen we aan in Potosi. Geen hostel gereserveerd dus op zoek naar 1. Taakverdeling is elke keer non-verbaal al duidelijk. Ik bewaak de tassen, Kirsten en Misja zoeken samen een hostel. Niet heel veel later hadden we er 1. 3pers kamer met prive badkamer. Waaajoowwwww das luxe! 4 euro per nacht! Potverdorie wat een feestje. Ik daar ook maar eens gedoucht!
Haha jaja... Me laatste douche was idd die in Copacabana. Arme mensen die mij om zich heen hebben moeten verdragen! Douchen was heerlijk! Al merk je t verschil tussen schoon en vies na een tijdje niet meer (waarschijnlijk de mensen om me heen wel!)

De volgende ochtend zijn we de mijnen in gegaan. Nadat we onze outfit aanhadden (wederom te zien op instagram) zijn we naar de ingang van de mijnen gereden. Fuck, dat ziet er klein uit. Gelukkig ben ik niet claustrofobisch aangelegd. Modder, kleine paden, soms weg springen omdat er een karretje aan kwam rijden. Volgeladen met stenen. 1 runner voorop, 2 jongens erachter. Oh god, hoe oud zijn die jongens? 16/17 jaar? Helemaal bruin, dorstig en bezweet. Auw, daar krijg ik echt een brok van in me keel :( what the fuck doe ik hier? Ineens dat besef. Beetje de domme toerist uit hangen en beseffen hoe oh zo goed we het hebben in NL? Hier komt ie 100x harder aan dan waar dan ook deze reis.
Onze gids ging de kleinste paden in en uiteindelijk kwamen we bij een man die even zat te 'rusten'. Wij mochten bij hem komen zitten. De standaard vragen werden om me heen gesteld. Had hij kinderen? Hoe lang deed hij dit al? Wilde hij geen ander werk? Het ging allemaal langs me heen. Het enige wat ik kon, was hem aanstaren. Hem in me op nemen. Zijn vieze kleren, kapotte schoenen, berg coca-bladeren naast hem, zijn gele en verrotte tanden. Tranen. Ik kon ze niet bedwingen. Dit is geen leven hoor. Dit is nog een stukje slavernij anno 2015. Er is gewoon geen ander werk voor deze ongeschoolde mannen. Wil je je gezin onderhouden heb je geen andere keus. Wettelijk gezien vanaf 18.. In de praktijk zeker anders. Voor die mijnen zijn geen woorden. Je mag het geen 'tof' of 'super gaaf' noemen. Het is tragisch, mensonterend en vreselijk. Maar omdat er geen ander werk is moet je het maar accepteren. Ons water daar achterlaten net zoals koekjes en mijn oude kleren. Hoop dat ze er wat aan hebben...

'S avonds de bus naar Sucre. Na alle busritten is dit de laatste. Met een prachtige sterrenhemel heb ik de dag eens even verwerkt.

Sucre. Een prachtige stad! De officiële hoofdstad van Bolivia. de straatjes doen enorm Spaans aan. We kwamen savonds aan en dit keer wel een hostel geboekt. Taxi erheen en de rest van de avond lekker gechilled.

Het weer in Sucre is ideaal. Zonnig, lekkere temperatuur. Wij komen onze tijd hier wel door. Ontbijten hebben we gedaan bij een of andere local tent. Serieus, ik had een standaard american ontbijt ofzoiets met zooo veel dat ik pas savonds weer lichte trek kreeg! 2 broodjes, jam, roerei, vers sapje, kopje thee en vers fruit met wat yoghurt. Oelala lekkerrrrr! Overdag de markt overgelopen en mijn blogs bijgeschreven. Vooral rustig aan dus! Savonds hebben Misja en Kirsten super lekker gekookt. Ik lag gevloerd op bed met migraine.. Helaas kon ik die aanvallen niet in NL houden. Gelukkig na me laatste 3 migraine pillen was de hoofdpijn weg. Ik was weliswaar zo zweverig als t maar zijn kan, maar ach.. Je moet wat in Bolivia ;)
De volgende dag hebben we niet veel anders gedaan dan verse sapjes in de zon drinken en wat schrijven in mijn dagboek. De dag erop op tijd opstaan want onze 1/5 vluchten stond op ons te wachten!

Na 102 uren in de bus te hebben doorgebracht gedurende onze reis was t nu tijd voor het vliegwerk! Sucre-Santa Cruz. Wederom met z'n 3tjes! Een vlucht van 35min voor €35,- tegenover de 18 uur met de bus. Nouu de keuze was vrij snel gemaakt! En aangezien we onder ons budget zitten wat we berekend hadden deze reis mag er wel wat luxe bij komen kijken. Dus wij, hop dat vliegtuig in!

Santa Cruz. Paradijs!!! 32 graden, lekker windje, palmbomen, veel natuur en OH het hostel heeft een zwembad en happy hour! Heng heng. Kirsten en ik hebben ons ff laten gaan met de Cubra Libres. Liggend in de zon. Lijkt wel alsof ik op vakantie ben joh!! Half dronken hebben we savonds nog een hamburger gegeten maar omdat die happy hour om 15u begon had ik om 21u zo'n after dinner dip dat ik knock out ben gegaan in me bed!

De volgende dag. Tevens onze laatste dag in Bolivia, hebben we afscheid moeten nemen van Kirsten. Zij gaat de jungle van Bolivia nog even ontdekken. Na 3 weken samenreizen houdt t hier op! Dus om 05:45 uur de wekker om haar uit te zwaaien! Tot in NL!

Wij hebben de laatste dag onze souvenir-Tour afgerond. Sapjes gedronken en bij t zwembad gehangen. En zo on-officieel onze trip beëindigd.

Vanaf Asuncion, Paraguay vliegen we terug. Met eerst een tussenstop in Sao Paulo en vervolgens in Londen, kan ik bijna mijn zusjes en ouders weer vasthouden! Lekker knuffelen op Schiphol! Kijk er naar uit ❤️

Bedankt allemaal voor het lezen van mijn blogs. Het zijn iets meer lezers geworden dan ik had gedacht! Super leuk! Bedankt ook voor alle fijne reacties. Tot op de volgende trip! X Renee