Peru - Het land van avontuur - Mancora

Peru! Eindelijk is het zo ver! Na een kleine 2 weken te hebben doorgebracht in het prachtige Ecuador is het nu tijd voor het 3e grootste land van Zuid Amerika (op Brazilie en Argentinie na).

Vanuit Cuenca hebben we om 22u de nachtbus gepakt naar Mancora, een stadje aan de kust van Peru, niet heel ver van de grens vandaan.

As Usual viel ik binnen 5minuten in slaap en werd ik 5 uur later wakker omdat we uit de bus moesten. Vanuit een of andere coma slaap moest ik me wel even orienteren. Met me lenzen in geslapen... echt top.. met als gevolg dat ik de eerste 10 minuten niets kon zien. Oef, 5 uur geslapen, relaxed! Dan hebben we nog maar 3 uur te gaan!! Bij de boarder ging het erg snel. Eerst even ´uitschekken´ bij balie Ecuador om vervolgens ´in te checken´ in Peru. Al met al was de hele bus binnen een uur klaar. Dus gaaaaan maar weer. Ik heb wel zin in een beetje strand. Ik natuurlijk weer knock out. Hoor ik toch ineens een fuckin harde knal!!! Iets van piepen erachter aan... fuck, we hebben toch niemand aangereden? Of een hond? Nee dat kan ik niet aan. Hup, met ze alle uit de bus.. bleek het een dubbele klapband te zijn :| Juist. Waar bevinden we ons ook alweer? Een half uur van de grens, in the middle of nowhere. Zo beginnen horrorstory´s altijd toch? Oke, Renee, Niet zo fantaseren.. ga ergens zitten en chill hem even de pan uit tot die chauff zn band heeft gemaakt. Kwam er om de hoek ook nog even wat politie kijken! Fijn! Meneer de agent vertelde ons dat hij wel even bleef, aangezien dit een van de slechtste wijken in de omgeving is. Veel criminaliteit. Ah... veel criminaliteit + een bus vol toeristen.. Check! Meneer de agent mocht van mij zo lang blijven als hij wilde. Na 2 uur(!!!), het was nu 6u sochtends, konden we naar dichtsbijzijnde garage rijden. Chauff had 1 band kunnen verwisselen, maar die andere moesten ze daar even doen. Enfin, we mochten deze keer in de bus blijven zitten dus mazzel. Ik weer ff een uurtje getukt!

Tegen 8u kwamen we aan in Mancora. Oef wat is het hier warm!! Niets vergeleken met Ecuador. Moe van de reis wilde ik zsm naar het hostel en douchen. Dus dat gedaan. La Posada, een super schattig hostel, in een prachtige omgeving. We hadden dit keer een eigen kamer, waren we wel aan toe.

In Mancora hebben we heerlijk gechilled. Lekker gegeten, corona-tje gedronken, verse sappies, lekkere vis, zonnetje. Oh my, hier ga ik niet meer weg! En wat het feestje afmaakte is dat collega Olse en haar vriend zich ook in Mancora bevonden! Dus om 17u bij Loki hostel (waar zij verbleven, feest hostel) afgesproken en direct aan de Slushies gegaan. Lees: crunched ice, limonade en rum. Goed. Na 4 had ik hem aardig hangen.. Misja nog iets meer :p dus zijn we bij tijds naar bed gegaan.

Op onze 2e dag in Mancora zijn we met de tuctuc naar een plaatsje gereden waar je met schildpadden kon zwemmen. Ik was heel benieuwd! Kon me een voorstelling maken... al bleek die totaal anders te zijn. De echte beleving was een pier vol met toeristen. KAK, ik haat toeristen (ja, i know, ben er zelf ook een). Maar dan die echte toeristen, in de categorie japanners met camera´s, you know right?!

Om die drukte te vermijden bedachten we om gewoon van de pier af te springen! Duh, als ik bungee jumpen durf, durf ik dit ook... nee bluf. Ik moest ff slikken voordat ik ging, die pier was best hoog! Maar ach, alles over voor een verfrissende duik! So there we go. Olse, Misja en ik tegelijk. PLONS! Oh dat water was zoooo ijs koud. ZO koud! Ik denk dat die mensen van de Titanic zich zo hebben gevoeld. Arme mensen. Gelukkig hadden wij nog schildpadden die ons konden afleiden. Die beesten zijn zo machtig groot. Die koppies die elke keer boven komen. Geniaal. Ja, geniaal tot ze naar je toe zwemmen... Out of my way! Ik zwem wel ff andere kant op... heb ff ruimte gemaakt voor meneer/mevrouw de schildpad. Na deze ervaring mooi weer terug de pier op. Blijft een prachtige ervaring!

Na een tijd chillen daar zijn we terug gereden en hebben we savonds rustig aan gedaan. Ik denk dat die busrit vanaf Ecuador er ineens inhakte. Wel besloten een dag langer hier te blijven. Het paradijsgevoel is te groot.

Op onze ´laatste´ hele dag hebben we een strandwandeling gemaakt met Olse, Ruben, een Canadees meisje en een Ierse jongen die net geariveerd was. Leek overigens de 2-ling broer van Ed Sheeran! De strandwandeling was prachtig. 1,5 uur langs het water slenteren om onder de palmbomen te lunchen en vervolgens weer terug te wandelen. Ik kan wel proberen te zeggen hoe mooi het is, maar the feeling krijg ik niet overgebracht. ´s avonds weer lekker aan de slushies! De eerste was met Vodka... juist. De mensen die weten hoe ik op Vodka reageer, kunnen het einde van de avond al raden. Na nog wat rumslushies en een potje bierpong (pingpongballetje in het bierglas van de ander gooien), inclusief het potje winnen (yes i did, samen met Olse) was het tijd voor even rust. Even rust op de wc... Oh my wat was ik ziek. Dit heeft ongeveer 12 uur aangehouden dus je snapt wel dat we terug naar ons hostel zijn gegaan.

Bij wakker worden voelde ik me zo kats beroerd dat ik er 2 uur over heb gedaan om me backpack te pakken. Topavontuur wederom. ´s middags geluncht met Olse en daarna afscheid genomen van elkaar. Ons avontuur gaat naar het zuiden van Peru, zij gaan naar Ecuador.

Mancora was echt prachtig. Mensen, als je naar Peru gaat.... ga sowieso naar Mancora! Je kan er super goed surfen (dat heb ik dan weer niet gedaan), lekker eten, goeie drankjes, goeie feestjes maar ook rustige stranden! Aanrader!

Om 17u werd onze reis vervolgd naar Huacachina, via Lima. In totaal een busrit van 23 uur (25incl overstappen). Volgende keer zal ik schrijven over het adembenemende Huacachina. Je kunt het alvast googlen als je wilt. Olse en Sylvie, thanks voor de tips!