Ecuador, het land met 4 seizoenen per dag - Quito

Yes! Hier mijn eerste blog van onze 6 weken trip door Zuid-Amerika!
Ecuador... wat een land. Echt totaal niet te beschrijven in een paar woorden.
Zoals de titel al zegt, Ecuador is het land met de 4 seizoenen per dag.
Ze hebben hier ook geen weersvoorspelling. Zelfs de locals kunnen ons niets vertellen. Zoals we dat in NL mooi op weeronline etc kunnen bekijken, is het hier gewoon hopen op lekker weer!

Ecuador heeft een zomer zoals we die kennen in Nederland. Het heeft echt prachtige dagen van 25 a 30 graden. Maar als ze zon weg is, is het ook gelijk koud. ´snachts kan het afkoelen naar 5 graden. Voor de mensen die Ecuador nog op hun lijstje hebben: pak ook voor 4 seizoenen je backpack in! Beetje lastig, maar wij hebben ons er goed vanaf gebracht! Mede dankzij de bergschoenen die ik met kerst heb gehad van Di Mama en het windjack wat ik heb gekocht van het kerstgeld van Di Papa. Toch handig... die ouders van mij ;)

Bien.. Laat ik bij het begin beginnen. Ik schrijf soms wat tips tussendoor voor Michelle en Ludo, aangezien zij misschien hun volgende trip deze kant op gaan maken!

Op 5 januari begon onze trip vanaf Schiphol. Nadat ik Louise eens even flink geknuffeld had, Misja afscheid had genomen van Rowena, kon het avontuur beginnen. Grappig... eindelijk was het zover. Het plan van 5 jaar geleden spontaan ontstond!
De reis ging erg soepel. Op schiphol, maar ook het overstappen op Madrid. We vlogen met Iberia (spaanse maatschappij) en we hoopte op onze 11,5 lange vlucht een beetje luxe vliegtuig te hebben. Oeps... dat was absoluut niet het geval. Films? Uhm...nee ver te zoeken. Maar ach, daarmee was het backpackersavontuur wel gestart!
Beetje lezen, eten, slapen.. dan ben je erg blij als je in Ecuador aankomt. Het is hier overigens 6 uur vroeger.
Het woord aclimatiseren heeft ineens een totaal andere betekenis gekregen voor me.... versuft van de lange reis,het tijdsverschil, de hoogte (lees:3200 meter) en ineens het besef kwamen erg hard aan. Als je had gezegd; Renee, je gaat nu weer terug naar Nederland, had ik het nog prima gevonden ook. Enfin... we gaan niet terug. Nee, we gaan Downtown Quito in! Quito is de hoofdstad van Ecuador. Daar hadden we tevens ons 1e hotel vast gelegd. Geen zin om na zo´n lange reis nog een hotel te zoeken. Ons hotel, genaamd Casa Bianca was prima. Douchen!!! Oh my, wat was dat fijn. Om 21u knock out om ons Ecuador avontuur de volgende dag 'echt' te starten.

Quito is nou niet echt een stad waar je dagen rond kan hangen. Sterker nog, doe maar gewoon niet. Het is prachtig om overdag de kathedralen te bekijken, rond te slenteren op de pitoreske pleintjes en parkjes, maar 's avonds moet je er als toerist niet over straat gaan. De criminaliteit in Ecuador is sterk afgenomen de laatste jaren. Mede door veel politie op de been. Maar er zijn steden en tijdstippen waar ze geen grip op krijgen. Mooi, wij dus ook lekker niet over straat gegaan ´s avonds.
Naast de prachtige parkjes en pleintjes hebbenwe dag 1 erg veel ondernomen. Zo hebben we de Teleferico meegepakt. Dit is een kabelbaan die je tot een hoogte van 4100 meter brengt. Jut en jul onderweg hoor.... in ieder boekje/gids staat dat je minimaal 24 uur moet wennen aan de hoogte van Quito ivm hoogteziekte. Uhm... hoogte wat?? Onzin, wij zijn jong... schone longen (aguhm...) dus wij kunnen dat! Met ons coca-theetje op zak (lees:thee tegen hoogteziekten)(Dank je wel Wilma, mama van Misja!) naar de Teleferico. Een adembenemde view over Quito. We waren er wel even stil van. Laten we een stukje hiken op onze hippen bergschoenen! Top idee! 3 stappen en we kregen geen lucht meer... ahhh, dat bedoelen ze dus met wennen op 3200 meter hoogte! Oke, never mind. Geen hiken dan maar. We zien vast nog veel mooie andere dingen!
En mooie andere dingen zagen we nog geen paar uur later! We zijn naar Mitad del Mundo gegaan. Fantastisch, 1,5 uur in de local bus.. beetje mensen kijken, oh en zij naar ons natuurlijk. Staan wij daar met onze blond haar blauwe ogen 1.70m lang. Hele beleving voor ze! Mitad del Mundo was bijzonder. Op dat punt loopt de evenaar. Veel foto´s gemaakt en daarna heerlijk met een cola-tje in ´t zonnetje gezeten. Tip voor mensen die zich OP de evenaar bevinden. BLIJF UIT DE ZON! Had t zelf kunnen weten... daar verbrand je gewoon levend, ondanks dat ik me gezicht had ingesmeerd met factor 20. Goed, die vellen aan me gezicht een dag later maar voor lief genomen. Wat beter ingesmeerd ook.
Dag 3 hebben we de Cotopaxi beklommen. Lees: tot hoogte van 4800m. Even hardop denkend. Hoeveel uur waren we nou ook alweer in Ecuador? Ja.. 36 uur.. Hoppah laten we naar 4800 meter gaan! Maar moet zeggen, geen moment spijt gehad en mezelf op een heel ander vlak weer leren kennen.
We zijn wederom met de local bus 1,5 uur naar ´t zuiden gereden. Daar langs de snelweg gedropt: el parade, de bushalte. Ahja, als jij het zegt vriend. Daar staan we dan, langs de snelweg, met onze tasjes en de cotopaxi op een week lopen van ons vandaan. En nu? Karma, daar stond 1 pickuptruck incl mannetje. El Cotopaxi?? Si si si!!! Quando es¿ Onze vriendelijke vriend vertelde ons dat het 30 dollar pp was. 30 wat?? Wist die man niet dat ik nog 6 weken te gaan heb in dit Zuid-Amerika? Ik wilde eigenlijk niet... maar Misja zei dat we geen andere keus hadden. En daar had ze helemaal gelijk in! De rit in de auto was werkelijk fantastisch. En ik moet zeggen, als ze rustig Spaans praten, versta ik ze aardig goed. Terug praten is nog wat lastig af en toe.
We hebben een 3,5 uur durende trip gemaakt langs Laguna Limpiopungo (een meer) op 3800 meter. Vervolgens zijn we doorgereden naar 4300 meter om de auto te parkeren. De laatste 500 meter was aan ons. Doen we ff!! Hoppah, in de benen. Oke, ik moet zeggen, na 10 stappen was ik kapot! Bonkte me hart uit me lichaam en kreeg ik geen lucht meer. Oke, even rusten, we gaan nog niet opgeven natuurlijk. We hadden 1u de tijd... dit moet goedkomen. Zo heb ik het tot 4700 meter kunnen halen. Gesloopt, kapot, pratend tegen mezelf: Renee, je kunt dit, niet stoppen, heb godverdomme beetje doorzettingsvermogen. Jaja, de perfectionist in mij was volledig aanwezig! Check! Maar.. de 'nieuwe' Renee was ook aanwezig. Goed is goed genoeg. Toen Misja op het klokje tikte dat we terug moesten naar de auto heb ik tegen mezelf gezegd: Wauw Renee, Dit heb je mooi even gedaan. De eerste vulkaan in je leven, 4700 meter, trots op mezelf! (ja mama.. trots;))

Uitgeput en wel terug naar Quito. Een avontuur die ik nooit ga vergeten. Check, van mijn bucketlist.